شناسایی و اعتباریابی مؤلفه‌های مهارت مربی گری اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

مقدمه: مربی گری رویکرد نوین توسعه حرفه‌ای و آموزش می‌باشد. بخش مهمی از این رویکرد را مهارت‌های مربی گری را تشکیل می‌دهد. در علوم پزشکی به دلیل ماهیت رشته‌ها و بالینی بودن آموزش‌ها این مهارت‌ها نیاز می‌باشد. هدف این پژوهش شناسایی و اعتباریابی مؤلفه‌های مهارت مهم مربی گری در اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی بود. روش کار: پژوهش با روش ترکیبی (کمی‌و کیفی) انجام شد. در بخش کیفی 17 نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با روش شبکه متخصصان انتخاب و مصاحبه شد. در بخش کمی با استفاده از ساخت پرسشنامه به جمع آوری داده‌های اقدام گردید. تعداد 157 نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال تحصیلی 96-95 بعنوان نمونه بطور تصادفی با استفاده از جدول مورگان اتخاب شدند. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌هااز نرم افزار PLS استفاده‌شد. یافته‌ها: با تحلیل داده‌های کیفی هشت مؤلفه مهارت مربی گری تنظیم گردید و اعتباریابی آن‌ها در بخش کمی انجام پذیرفت که آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی هشت مؤلفه بالای 70/0 بود و معیار روایی همگرا برای هشت مؤلفه بالای 50/0 بود که نشان از همبستگی سازه مهارت مربی گری با مؤلفه‌های خود است. این مؤلفه‌ها عبارتند از: پرسش‌و پاسخ، گوش دادن، ارزیابی فرد و موقعیت، بازخورد، همکاری و تعامل، انعطاف پذیری، ثبات عاطفی. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد هشت مؤلفه مهم مهارت مربی گری برای اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان وجود دارد که این مؤلفه‌ها برای مؤثر بودن مربی‌گری اعضای هیات علمی مورد نیاز می‌باشند.